مسجدی که روزی اهل زمین دلبسته آن می‌شوند
اَصبغ بن نُباته می‌گوید: روزی پیرامون امیرمؤمنان علیه‌السلام، در مسجد
کوفه نشسته بودیم که فرمود: «اى کوفیان! خداوند، فضیلتى به شما ارزانى
داشته که به دیگران نداده است و آن، مصلّاى شماست که خانه آدم و نوح و
ادریس علیهم‌السلام و محلّ نماز ابراهیم خلیل و برادرم خضر علیهم‌السلام و
نیز نمازگاه من است.
این مسجد، از جمله چهار مسجدى است که خداوند عزوجل آنها را براى اهل مسجد، برگزیده است
و گویا من آن را همانند مُحرمى در دو جامه سپید مى بینم که در روز
رستاخیز، آورده شده است که اهل خود و کسانى را که در آن نماز مىگزارند،
شفاعت مىکند و شفاعتش هم رد نمىشود و روزگارى خواهد آمد که حجر الأسود
درآن نصب مىشود.
بى تردید،
زمانى فرا خواهد رسید که آن جا محلّ نماز یکى از فرزندانم، مهدى، و نمازگاه
همه مؤمنان شود و هیچ مؤمنى بر روى زمین باقى نمىماند، مگر این که در آن
مسجد است و یا دلبسته اوست.
پس آن را وا مگذارید و با نماز
خواندن در آن، به خداى عز و جل نزدیک شوید، و براى برآمدن نیازهایتان،
بِدان رو کنید که اگر مردم برکت آن را بدانند، اگر چه چهار دست و پا بر روى
برف و یخ، از هر سو بدان روى مى‌آورند.
متن حدیث:
بَینا نَحنُ ذاتَ یَومٍ حَولَ أمیرِالمُؤمِنینَ علیه السلام فی مَسجِدِ الکوفَةِ ، إذ قالَ:
یا أهلَ الکوفَةِ ، لَقَد حَباکُمُ اللّهُ عَزَّوجَلَّ بِما لَم یَحبُ بِهِ أحَدا مِن فَضلٍ : مُصَلّاکُم بَیتُ آدَمَ ، وبَیتُ نوحٍ ، وبَیتُ إدریسَ ، ومُصَلّى إبراهیمَ الخَلیلِ ، ومُصَلّى أخِیَ الخِضرِ علیهم السلام ، ومُصَلّای ، وإنَّ مَسجِدَکُم هذا لَأَحَدُ الأَربَعَةِ المَساجِدِ الَّتِی اختارَهَا اللّهُ عَزَّوجَلَّ لِأَهلِها ، وکَأَنّی قَد اُتِیَ بِهِ یَومَ القِیامَةِ فی ثَوبَینِ أبیَضَینِ یَتَشَبَّهُ بِالمُحرِمِ ، ویَشفَعُ لِأَهلِهِ ولِمَن یُصَلّی فیهِ فَلا تُرَدُّ شَفاعَتُهُ ، ولا تَذهَبُ الأَیّامُ وَاللَّیالی حَتّى یُنصَبَ الحَجَرُ الأَسوَدُ فیهِ .
ولَیَأتِیَنَّ عَلَیهِ زَمانٌ یَکونُ مُصَلَّى المَهدِیِّ مِن وُلدی ، ومُصَلّى کُلِّ مُؤمِنٍ ، ولا یَبقى عَلَى الأَرضِ مُؤمِنٌ إلّا کانَ بِهِ أو حَنَّ قَلبُهُ إلَیهِ ، فَلا تَهجُروهُ ، وتَقَرَّبوا إلَى اللّهِ عَزَّوجَلَّ بِالصَّلاةِ فیهِ ، وَارغَبوا إلَیهِ فی قَضاءِ حَوائِجِکُم ، فَلَو یَعلَمُ النّاسُ ما فیهِ مِنَ البَرَکَةِ لَأَتَوهُ مِن أقطارِ الأَرضِ ولَو حَبوا عَلَى الثَّلجِ.
